13 mei 2010
Een maand verder
Maaha! Na ruim een week afwezig te zijn geweest heeft Mr. Internet besloten terug te keren, dus daar maak ik nu maar gebruik van. Ik zit nu ruim een maand in Ghana, dus ik zal in dit verslag niet meer per dag mijn bevindingen beschrijven, maar zal hier gewoon wat dingen neerzetten die in mij opkomen.
Na 3 weken voelt Darmang, mijn gezellige ons-kent-ons dorp, echt als mijn thuis. Afgelopen dinsdag zijn de scholen weer ‘begonnen’, maar echt school kan je het niet noemen, want de eerste week staat vooral in het teken van bezemen, maaien en onkruid wieden. Waardoor de keurig-in-uniform-geklede kinderen niet veel meer doen dan rondhangen en af en toe met hun intens grote zwaarden wat gras weghakken, terwijl de leraren onder een boom wat grappen en elkanders haar vlechten. De eerste ‘vergadering’ van het semester had veel weg van een 8e uur wiskunde op vrijdag. Een vermoeide spreker, the headmaster, en een slapend en ongeinteresseerd publiek. Maar vanaf maandag weer serieuze klassen op volle kracht, alsdus the headmaster.
Zo traag als de eerste dagen gingen, zo hard vliegt de tijd nu. Doordeweeks gaat een redelijk deel van de tijd op aan de noodzakelijke dingen; eten (3 intense porties per dag, waardoor ik nagenoeg permanent een after-dinner-dip heb), (kleding) wassen, water halen, naar de markt, in het Twi met locals praten (die het niet-normaal-mooi vinden als een blanke hun taal spreekt, soms is alleen al ‘medaase’ (bedankt) genoeg voor een groep straatverkopers om een kwartier lang dubbel te liggen: ‘haaahaha obruni talks Twi!!’). Voor de rest is het aanrommelen en kijken wat de dag brengt; vaak met de trotro naar Nsawam of Accra, 1x een appeltaart gemaakt, Fifa ’98 (mijn jeugdsentiment) op een antieke computer, lokale spelletjes, voetballen en natuurlijk rijden in ‘onze’ taxi – een taxi van een man, die hij niet gebruikt, waarvoor ik wat benzine gekocht heb en hem nu kan gebruiken wanneer ik wil. Ondanks een gebarste voorruit, verbogen spiegels, een verroeste koppeling en een lege accu een bovengemiddelde Ghanese taxi! De lege accu is geen probleem; genoeg Afrikaanse jongens die je met plezier de hele weg duwen totdat hij eindelijk start.
In de weekenden zoveel mogelijk proberen te reizen. Het eerste weekend met Corina (ZWL) en Fabian (NL) naar Cape Coast geweest (de voormalige hoofdstad van Ghana, waar ook de Nederlanders flink wat gespierde Afrikanen als slaaf hebben verscheept) en een apen-en-andere-wilde-dieren-reservaat bezocht, waar een gezellig-gestoord-ras-Rotterdams-stel eigenhandig midden in de bush een opvang voor zieke en bejaagde dieren heeft gebouwd; fantastische plek en heerlijk om weer even Nederlands te praten. Tevens een weergaloze Koninginnenacht gehad (not really) op de Nederlandse ambassade. Daar waar ik een chaotisch-oranjefeest verwachtte, stonden de expats en ambassadeurs wat wijntjes te sippen in hun dure pakken, waar ik in mijn hemd en zwembroek dus niet echt tussenpaste. Het afgelopen weekend naar Winneba geweest voor een traditioneel festival. ‘Echt Ghanees’, zo bleek inderdaad, want nadat het eerder al een week was verschoven, ging het de dag zelf ook niet echt als gepland. De traditie van het festival: twee stammen bonkige inboorlingen proberen met hun blote handen een levende antilope te vangen, de snelste groep wint en de chief offert het beest. In plaats de antilope te vangen gingen de groepen onderling op de vuist, wat ieder jaar schijnt te gebeuren, waardoor de politieman die mij de situatie uitlegde het doodnormaal vond dat er ‘een aantal doden’ waren gevallen in de groepen. Verder toch een goed weekend gehad met 7 Europeanen, veel muziek, eten, dans en een voetbalwedstrijd toe. In het nationale stadion de Ajax – Feyenoord van Ghana. Veel lawaai en emotie, maar een niveau a la 2e klasse zondag (wat ik vreemd vind aangezien iedere jongen hier 24 uur per dag voetbalt).
De komende dagen ga ik me, naast het lesgeven, bezighouden met het bouwen van twee klassen voor de pre-school (waar nu zo’n 90 kinderen op 60 m2 zitten, zie foto gebouw pre-school). De fundamenten zijn er al, dus met wat hout, spijkers, golfplaten en mankracht kunnen we een heel eind komen. Voor een kleine duizend euro moet het te realiseren zijn en aangezien onderwijs hier echt de enige mogelijkheid is om niet als straatverkoper te eindigen, ga ik deze uitdaging graag aan. Laat ik hierbij dan mijn eerste fondsenwerfpoging lanceren: Iedereen die nog niet heeft besloten waaraan dit jaar zijn charity-geld te gunnen; hier komt het rechtstreeks en voor 100% bij het goede doel terecht. Ik beheer de pot en in mijn vriendelijke dorpje kennen ze geen corruptie. Ik heb enkele foto’s geplaatst van hoe het er nu uitziet en hoe het er uit moet gaan zien (zoals de huidige pre-school) en zal proberen een wekelijkse update te plaatsen. Ik heb ontdekt dat ik gewoon kan pinnen in een stadje vlakbij, dus geld kan worden overgemaakt naar 875959, (ING Bank)tnv T. Kuiper, onder de omschrijving “School Ghana”. Zoals een Ghanees zal ik je dan bedanken met: God bless you!
Nog steeds kan ik zeggen: so far so good and still going strong!
Tot over een niet al te lange tijd!
Jebishia! xx
EDIT: ik loop wel heel leuk over foto’s te praten, maar ik kom er net achter dat m’n batterij op is… ze volgen as soon as possible!